7 Eylül 2010 Salı

En sevdiğimiz parkta olacağız yarın, pembeler içinde..Nehir için..

Hiç tanışmadığım bir annenin hiç tanışmadığım ama bir o kadar kalbimin derinliklerine işleyen küçük meleği için son görevimi yapmaya gidiyorum yarın ben..
Nehir'i pespembe bir törenle yarın öğlen çok sevdiği parkın yanındaki Bebek camiisinden uğurlayacağız..


İçim paramparça, isyankar..


Bu son görevi yapmak zorundayım ben, Nehir, annesi Zeynep Hanım, ablası Leyla, babası Mahmut Bey için.. ve kendim için..


1,5 yıllık insanüstü bir mücadeleyi son 1 haftasında öğrenmiş olan ben çok ama çok derin hissediyorum o acıyı..


Kelimeler anlamsız kalıyor sadece karışığım bu bayram, hem de çok karışık..
Tek avuntum her parka gidişimizde Nehir'in de o parkta sağlıkla neşe ile pembeler içinde koşup oynadığını hayal etmek olacak..

2 yorum:

  1. Baharcım...
    bizim içinde gökyüzüne bir balon gönder, olurmu..hepimiz çok üzüldük..

    yaklaşık 2 ay önce çok çok sevdiğim bir arkadaşım 5 yaşındaki kızını kaybetti yine kanser yüzünden, neredeyse tüm dünyada ilaç peşinde koştuğumuz, çok uzun süren bir mücadele sonunda..

    tek avuntum artık acı çekmeyecek olmaları...
    Kalanlar? bu sınavı da atlatmak zorundalar maalesef..

    artık hep güzel haberler olmasını diliyorum..
    opuyorum..

    YanıtlaSil
  2. Ah Sevgicim,
    bu benim gittiğim 2. çocuk cenazesi ve artık son olmasını istiyorum.. İnsanların eceli ile çook yaşlılıklarında öldüğü zamanlara ne oldu, biz ne yaptık dünyaya böyle ki bunlar geliyor başımıza.. çok çok yazık..
    o mücadeleleri veren insanların hepsine sağlık , kayıpları için sabır diliyorum..
    hep güzel haberler olsun canım,
    ben de öpüyorum..

    YanıtlaSil