Sonra Nehir'in blogunda tatlı bebeğin evine dönüş yolunda olduğunu okudum ve Nurturia'da cenazenin çarşamba günü Bebek camisinde olacağını öğrendim, ve ben de diğer arkadaşlar gibi Nehircik için pembe eşarp takmaya karar verdim o gün..
Sonra bu akşam eve geldiğimde İpoş öyle tatlıydı ki öyle hayran hayran baktı bana ve kulağımdaki küpeler gösterip cicci cicci dedi, o an dünyalar benim oldu.. onunla öpüşe koklaşa zıplaya zıplaya oyunlar oynadım.. hala yürümekten çekiniyor bir yandan ona takılıyorum bir yandan rahat ol diyorum..
Bir de kızımın c.tesi günü Oğuz Amcası saçlarının önünü kesti , ilk defa saçı kesilen İpoş çok usluydu ve Oğuz Amcasını çoook sevdi.. ama az kesildiğine karar veren biz anne babası eve geldikten sonra az biraz daha kesmeye karar verdik ve sanırım biraz yamuk oldu..:( En yakın zamanda Oğuz Amcaya gidilecek düzeltme için..
Sonra ilk adım ayakkabısını aldık, bakalım İpoş iyice yürümeye başlamadan küçülmez inşallah :) Teşvik etmeye çalışıyoruz yürümesi için ama kendisi ne zaman isterse o zaman yapacak benim kızım.. sabır sabırr...
Pazar günü önce Sultanahmet'te büyük amca (Sefa Amcamız İzmir'den çekim için gelmişti) ile buluşuldu yağmurlu ama çok güzel bir havada.. Sonra da akşam Ablamlarda iftar vardı, mükellef bir sofra tam da Kadir Gecesine yakışır.. gerçi ben pek keyfini çıkaramadım İpoş'un peşinde koşturmaktan ama olsun keyifliydi yine de...
Kısacası çok yoğun bir hafta sonuydu ama benim içim hep buruktu, İstanbul yağmurluydu ..
Çok normal Nehir'e ağlıyor İstanbul...
Dualar dualar dualar ettim Onun için.. annesi Zeynep, babası Mahmut ve ablası Leyla için, Allahım onlara bu acıya dayanma gücü ve devam etme gücü ver..
Canım Nehir, sen huzurla uyu... acısız..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder